یادمان امید و تلاش

یک دست صدا ندارد! ما از دیرباز به مفهوم این گزاره باور داشته‌ایم و این یعنی تعاون و همدلی و همکاری در تجربه و باور ما نسبت به جهان، جایگاه ویژه و ارزشمندی دارد. برای رسیدن به روشنی و نور هم باید همراه و همدل بود؛ درست مثل سی پرندۀ قصۀ منطق‌الطیر باید هم‌پرواز و همراه شد تا به تجلی سیمرغ، به روشنی نور و ارتفاع موفقیت رسید.

همکاری و همراهی و وحدت، خصوصیتی‌ست  که ریشه در طبیعت و روح ما آدم‌ها دارد. وقتی برای انجام کاری دست به دست هم می‌دهیم یه جورایی انگار نهرها و چشمه‌های انرژی رو با هم پیوند می‌دهیم و یه اقیانوس وسیع رو می‌سازیم… کیه که ندونه کارایی و زیبایی دریا چندین بار بیشتر و بهتر از نهرهاییه که به تنهایی راه خودشان را می‌روند؟!

وقتی قراره برای رسیدن به هدفی دست در دست هم بگذاریم، قبل از هرچیز خلوص نیت و پاکی هدف اهمیت دارد. وقتی کاری با دست‌های به هم گره کرده و روحیۀ همکاری و مشارکت انجام می‌شود تاثیرش در جامعه تماشایی‌تر است و دیگران را مجذوب خودش می‌کند…

از آن‌جا که همدلی و تعاون در جامعه ما ریشه در معنویت و همدلی با دستورات الهی دارد، جلوه‌های زیباتر و گسترده‌تری هم پیدا می‌کند و بهترین توصیه است برای زمان‌هایی که بحران گریبان تولید و اقتصاد یا حتی فرهنگ و زندگی روزمره‌مان را می‌گیرد…

مطمئن باشیم وقتی پای همراهی و همدلی در میان باشد با گذشت زمان هیچ مانعی سر راه رسیدن به هدف‌های سبزمان باقی نمی‌ماند! دست به دست هم دادن یعنی وحدت کلمه! یعنی ایستادن همدلانه پای ارزش‌های اخلاقی و انسانی. یعنی برادرانه دست به دست هم دادن و دل به یک هدف مشترک بستن. همان‌طور که خود خداوند از ما خواسته و گفته: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَة!

و شاعر سروده: این قرار داد تا ابد میان ما برقرار باد

چشم های من به جای دست های تو !

من به دست تو آب می دهم ؛

تو به چشم من آبرو بده !

من به چشم های بی قرار تو قول می دهم

ریشه های ما به آب شاخه های ما به آفتاب می رسد

ما دوباره سبز می شویم!

ایستگاه نفر پنجم، شامل سه پیکره است که روی دوش هم قرار گرفته اند تا روشنی ماه را به او برگردانند. شخصیت چهارمی در این المان هست که با فاصله روبروی این افراد نشسته است. مخاطب باید در بین این فرد و آن سه کاراکتر قرار گرفته و دستان آن ها را بگیرد تا باعث روشن شده ماه روی دستان شخصیت‌ها شود.