پاویون گوهرشاد سازه‌ای پارامتریک و هندسی است که در آن علاوه بر استفاده از فرم‌های معماری ایرانی از نقوش و رنگ آرایه‌های بنای فاخر مسجد گوهرشاد نیز الهام گرفته شده است.
در طراحی این اثر دو بخش فرم و فناوری لحاظ شده است؛ بخشی که به ارتباط دیداری و عملکردی برای ایجاد فضایی خلاق در شهر با محتوا و مفاهیم خاص خودش پرداخته و بخش دیگر که با اسکن کردن کیوآرکدِ اثر، مخاطبان می‌توانند از طریق دیوایس‌های شخصی نورآرایی بیرونی پاویون را به دست بگیرند.
در واقع این اثر پژوهشی پیرامون همپیوندی هنر و فناوری است؛ زیبایی و عملکردهای شهری در کنار مشارکت‌پذیری شهروندان در تاثیرگذاری برسازه گام‌های اولیه برای نیل به سوی طراحی فرآیندهای آتی در حوزه اینترنت اشیا(IOT) در حوزه خدمات و مدیریت شهری است.
این سازه پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد که در نهایت در دو نمای اصلی می‌توان آیکن بی‌نهایت را دید، بینهایتی که در هنر ایرانی اسلامی، هندسه، فناوری و ایثار و آرمان‌ها و ارزش‌های انسانی همیشه حضور داشته است.
بی‌نهایتِ پاویون گوهرشاد نمادی از لایتناهی بودن کرامت و برکت خداوند، ایثار و شجاعت بندگان و فراست و هوشمندی شهروندانِ شهر بهشت است.
در مرکز پاویون، رشد و زندگی را با درخت و تلالو هنرِ آیینه کاری که نمادی از بیانِ درونی حرم مطهر امام رضا(ع) است نشان داده است، در جداره‌های خارجی از کاشی هفت رنگ با نقوشِ و فرمِ کاشیکاری‌های مسجد گوهرشاد و در سقف و جداره‌های داخلی از آیینه استفاده شده است.
پایون «گوهرشاد» یا بصیرت بی نهایت به هنرمندی نوید فلاحت در عرصه میدان شهدا نصب شده است.
